bóle mięśni i stawów w okresie menopauzy forum

BIJUVA to hormonalna terapia zastępcza (HTZ). Zawiera dwa rodzaje hormonów żeńskich – estrogen i progestagen. Lek BIJUVA stosuje się u kobiet w okresie pomenopauzalnym, u których od wystąpienia ostatniego naturalnego krwawienia miesiączkowego minęło co najmniej 12 miesięcy (1 rok). Złagodzenie objawów występujących po menopauzie. Perimenopauza natomiast rozpoczyna się około 4-5 lat przed menopauzą, średnio w wieku 46 lat. U większości kobiet dopiero w okresie perimenopauzy pojawiają się dokuczliwe objawy menopauzy, takie jak: uderzenia gorąca, nadmierne poty, bezsenność, nerwowość, drażliwość, płaczliwość, obniżony nastrój, zawroty i bóle głowy Jesteś w okresie menopauzy lub już ją przeszłaś, a kobiety w twoim wieku tyją około 7,5 kg w ciągu dekady. Aż 70 proc. z nich ma nadwagę lub otyłość. Aż 70 proc. z nich ma nadwagę lub otyłość. Przyczyną bywa także łysienie andregenowe (typu męskiego) – po okresie menopauzy u kobiet może wzrastać poziom testosteronu i dihydrotestosteronu – hormonów prowadzących do nadmiernej utraty włosów. Inne objawy niedoczynności tarczycy obejmują: bóle ciała, wzrost wagi, problemy z pamięcią i koncentracją, a także zmęczenie Dysmenorrhea wtórna występuje po okresie bezbolesnych miesiączek, zazwyczaj u kobiet z nieregularnymi cyklami i jej przyczyna ma podłoże organiczne. Bolesne miesiączki mogą być spowodowane przez: zapalenie przydatków i narządów miednicy mniejszej, zrosty pozapalne, torbiele przydatków, endometriozę , polipy endometrium, mięśniaki Jeux De Rencontre Amoureuse En Ligne. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) mogą być objawem wielu chorób, nie tylko samych mięśni, lecz także schorzeń układu nerwowego, infekcji wirusowych (np. grypy) i chorób ogólnoustrojowych (np. niedoczynności tarczycy). Dowiedz się, co oznaczają bóle mięśni i stawów. Elektrostymulacja na wzmocnienie mięśni Spis treściBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - ostre infekcje wirusoweBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - choroby reumatyczneBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - boreliozaBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zespół przewlekłego zmęczeniaBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - niedoczynność tarczycyBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zespół bólu mięśniowo-powięziowego (fasciomialgia)Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zespół niespokojnych nógBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zapalenie kaletki maziowejBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - urazyBóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - niedobór potasu Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) mogą być objawem wielu chorób. Najczęstszymi przyczynami bólu mięśni i stawów są przeciążenia, nadmierne rozciąganie i urazy. Jednak pacjenci najczęściej zgłaszają się do lekarza z bólem przewlekłym, którego przyczyną mogą być schorzenia nie tylko samych mięśni, lecz także układu nerwowego, infekcje i choroby ogólnoustrojowe. Ból mięśniowy może mieć charakter ograniczony lub uogólniony. Zlokalizowany ból mięśniowy może dotyczyć jednego mięśnia lub grupy mięśniowej. Z kolei ból stawów zwykle jest wynikiem toczącego się w ich obrębie zapalenia. Staw jest wtedy również obrzęknięty, skóra nad nim jest zaczerwieniona i cieplejsza od otaczających tkanek, może występować upośledzenie ruchomości stawu. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - ostre infekcje wirusowe Bóle mięśniowo-stawowe są także jednym z objawów chorób wirusowych. Mogą się pojawić w przebiegu grypy - bóle mięśniowo-stawowe są bardzo silne, a dodatkowo towarzyszy im osłabienie mięśni. Chorzy często skarżą się na „ból całego ciała”, który utrudnia im wykonywanie nawet prostych czynności przeziębienia - w przebiegu przeziębienia bóle mięśniowo-stawowe są słabsze niż przy grypie, nie obejmują całego ciała, uniemożliwiając codzienne funkcjonowanie. Zwykle ustępują po kilku dniach trwania infekcji, a nie utrzymują się przez cały okres choroby (jak ma to miejsce w przypadku grypy) różyczki (w okresie zwiastunowym) - różyczka zaczyna się utrzymującymi się przez kilka dni objawami przypominającymi grypę: złym samopoczuciem, bólem głowy i mięśni, ewentualnie zapaleniem gardła, suchym kaszlem, katar,em zapaleniem spojówek ospy wietrznej - bóle mięśni i stawów pojawiają się na 1-2 dni przed wysypką. Objawami towarzyszącymi są ogólne złe samopoczucie, bóle głowy, bóle gardła, biegunka oraz niewysoka gorączka. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - choroby reumatyczne zapalenie wielomięśniowe i zapalenie skórno-mięśniowe - choroba może zaatakować każdy mięsień, także mięsień sercowy i dróg oddechowych, doprowadzając do ich osłabienia. W przypadku tej drugiej choroby atakowana jest także skóra. Charakterystycznymi objawami są osłabienie mięśni (zwłaszcza ramion i ud), bólami stawów i sztywnością poranną. W przypadku zapalenia skórno-mięśniowego dodatkowo pojawiają się zmiany na skórze, głównie rumień fibromialgia - objawia się uczuciem wyczerpania, osłabieniem odporności, poważnymi zaburzeniami snu, powiększeniem węzłów chłonnych, zesztywnieniem rano, bólami mięśni i kości w całym ciele. Mogą pojawić się także kłopoty z jelitami (od zaparcia do biegunki) polimialgia reumatyczna atakuje mięśnie szyi i karku, a także obręczy barkowej i biodrowe, co objawia się utrzymującym się dłużej niż 2 tygodnie bólem mięśni szyi i karku, obręczy barkowej i biodrowej (zwłaszcza przy ich ucisku). Pojawia się także sztywność tej grupy mięśni po małej aktywności ruchowej lub unieruchomieniu (najczęściej rano, po wstaniu z łóżka) reumatoidalne zapalenie stawów - na początku pojawiają się objawy przypominające grypę, takie jak uczucie osłabienia, stan podgorączkowy, ból mięśni, utrata apetytu a także zmniejszenie masy ciała. Potem pojawiają się ból i sztywność poranna stawów, obrzęki stawów, tkliwość stawu na ucisk, ograniczenie jego ruchomości i deformacja stawów Inne choroby reumatyczne, którym może towarzyszyć ból mięśni i stawów to zesztywniające zapaleni stawów kręgosłupa, toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa, choroba Stilla, zespół Sjogrena, ostra gorączka reumatyczna. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - borelioza Na boreliozę wskazują rumień wędrujący, gorączka, złe samopoczucie, bóle głowy, bóle mięśni, które wystąpiły w ciągu kilku dni lub tygodni od ukąszenia przez kleszcza. Objawy zapalenia stawu (w tym dolegliwości bólowe) pojawiają się w późniejszym stadium choroby. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zespół przewlekłego zmęczenia Charakteryzuje się uogólnionym bólem mięśniowym oraz dominującym uczuciem ogólnego zmęczenia z towarzyszącym osłabieniem mięśni, które utrzymuje się co najmniej pół roku. Mogą pojawić się także stany podgorączkowe, zasłabnięcia, zawroty i bóle głowy. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - niedoczynność tarczycy W przebiegu niedoczynności tarczycy mogą pojawić się objawy ze strony narządu ruchu, takie jak osłabienie, sztywność i ból mięśni, głównie tzw. proksymalnych (obręczy barkowej i biodrowej). Powoduje to problemy z chodzeniem po schodach, wstawaniem z pozycji siedzącej, wykonywaniem czynności higienicznych, takich jak golenie się, czesanie włosów. Mogą pojawić się także bolesne skurcze mięśni, które narastają po wysiłku fizycznym i narażeniu na niskie temperatury. Charakterystyczny jest także ból, tkliwość, ograniczenie ruchomości oraz obrzęk w okolicy nadgarstka związany z zapaleniem pochewek ścięgien mięśni zginaczy palców. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zespół bólu mięśniowo-powięziowego (fasciomialgia) To ból ograniczony do jednego lub kilku mięśni, najczęściej przykręgosłupowych, szczególnie w odcinku lędźwiowym, ponadto w obręczy biodrowej i barkowej. Może także dotyczyć mięśni głowy i szyi. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zespół niespokojnych nóg Charakterystyczna jest nagląca potrzeba poruszania nogami, spowodowana niepokojem lub nieprzyjemnymi odczuciami w nogach. Dolegliwości te obserwuje się zazwyczaj podczas wypoczynku (najczęściej wieczorem i nocą), a ustępują w czasie ruchu (spacerowanie, naciągnięcie mięśni). Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - zapalenie kaletki maziowej Bóle mięśni i stawów są też objawem zespołów dotyczących struktur okołostawowych, takich jak zapalenie kaletki maziowej, nadkłykcia, powięzi, ścięgna lub jego pochewki. W tych przypadkach ból występuje przy określonych ruchach w danym stawie lub miejscowa tkliwość i obrzęk nad kaletką maziową lub przyczepem ścięgna. W spoczynku lub przy minimalnym ruchu brak objawów. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - urazy Bóle mięśniowo-stawowe mogą być także wynikiem urazów, np. naciągnięciem mięśnia, skręcenia i zwichnięcia stawów. Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - niedobór potasu Bóle mięśni i stawów mogą być również jednym z objawów niedoboru potasu. Pierwiastek ten jest odpowiedzialny za prawidłową pracę mięśni, także serca. Przy jego niedoborze pojawiają się bóle i skurcze mięśni (zwłaszcza nóg), nieregularne bicie serca, podenerwowanie lub zmęczenie. Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej "Polka w Europie", organizowanej przez Stowarzyszenie "Dziennikarze dla Zdrowia", a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie. Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Ból z menopauzą хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Ból z menopauzą może wystąpić w dowolnym momencie życia, niekoniecznie z powodu nadmiernego wysiłku fizycznego. Ból może towarzyszyć okresom gorączki i dreszczy, zwiększonej potliwości, bólu stawów, bólów głowy, zwiększonego ciśnienia, senności, zwiększonego zmęczenia ... Objawy, jak widać, są wystarczające. Dlaczego występuje ból w okresie menopauzy i jak zmniejszyć jego nasilenie? [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9] Pierwszy okres to wstępny kilim (przed menopauzą) Pochodzi z około 40 lat. W tym czasie rozwój hormonu płciowego - estrogenu - stopniowo się zmniejsza. A potem miesięcznik może stać się nieregularny, a przez następne 10 lat całkowicie się zatrzyma. Początkowo alokacja może być skromna, a następnie całkowicie ustać. Okresowi miesiączki mogą towarzyszyć bóle porodowe w podbrzuszu, a także bóle głowy i stawów. Właściwie to menopauza Poziom estrogenu w tym okresie może spaść prawie do zera. I tak. I praktycznie nie ma miesięcznych zrzutów. Z reguły okres szczytowania może rozpocząć się od 52 roku życia. W tej kwestii dziedziczność odgrywa dużą rolę. Jeśli matka i babka osiągnęły punkt kulminacyjny wcześnie, to jego córka również będzie wcześnie z dużym prawdopodobieństwem. I odwrotnie: późna kulminacja matki i babki prawdopodobnie będzie tak samo późna w córce i wnuczce. Czasowi temu może towarzyszyć ból stawów, karku, skroni i brzucha. [10], [11], [12], [13] Postmenopauza Ten okres może trwać kilka lat, a nawet kilka dziesięcioleci. Przychodzi rok po zakończeniu menstruacji i trwa do końca życia. W przypadku długich wątrób (do tego przez 80) okres postmenopauzy może zajmować około jedną trzecią całego życia. Okresowi temu towarzyszy również reorganizacja hormonalna i ból, głównie w stawach spowodowany brakiem żeńskich hormonów płciowych, a co za tym idzie - kruchością tkanki kostnej. Kobiety często skarżą się na bóle stawów w okresie menopauzy lub przed jej wystąpieniem - w okresie przedmenopauzalnym. Przyczyny bólu - zmiany hormonalne w organizmie, zwiększony stres, stres fizyczny, brak wapnia (i zwiększona kruchość stawów z tego powodu), kręgosłup, nerwoból, w szczególności kręgosłup szyjny. Hormonalna zmiana ciała może również powodować silny ból podczas menopauzy. Stawy, nogi, głowa, podbrzusze mogą zranić. Jeśli u kobiety rozwinie się osteoporoza (ze względu na zwiększoną kruchość kości spowodowaną brakiem hormonów), ona również może odczuwać ból w okresie menopauzy. Przyczyną bólu może być również zapalenie stawów, które nazywa się klimakteryjnym zapaleniem stawów. W ten sposób można pomóc kobiecie w złożonych metodach - odbiór hormonów (hormonalna terapia zastępcza) i ćwiczenia fizyczne, które można obliczyć i rozwinąć u eksperta w zakresie ćwiczeń fizjoterapeutycznych. Co to jest menopauza? Climax to stan, w którym kobieta zaczyna się rozwijać znacznie mniej estrogenu hormonalnego i od tego ciała jest całkowicie przebudowany. Menstruacja ustaje, kobieta może poczuć zmiany nastroju, nagłe zmiany w stanie zdrowia, może rozpocząć się depresja. Climax dzieli się na trzy okresy, które mogą trwać do dziesięciu lat. Kiedy te okresy ustają, kobieta nie może już mieć dzieci - jej funkcja rozrodcza jest wyczerpana. Oprócz bólu ... W ciele kobiet z menopauzą mogą wystąpić (najczęściej) przypływy. Lekarze piszą, że pływy najczęściej tłumaczy się zmniejszeniem produkcji żeńskich hormonów płciowych, estrogenów. W wyniku gwałtownego spadku ilości tego hormonu we krwi zmieniają się również procesy biochemiczne w mózgu, reżim temperaturowy ulega zakłóceniom. Dlatego kobieta może stać się gorąca. Temperatura w naszym ciele jest regulowana przez mały termoregulator - żelazo, które znajduje się w mózgu, jego centrum. Teraz ten gruczoł nie jest w stanie określić, czy jest on zimny dla kobiety czy gorącej, i ukierunkowuje siłę organizmu, aby zrekompensować temperaturę. Dlatego sygnał z tego gruczołu, aby podnieść lub obniżyć temperaturę ciała może wystąpić w najbardziej nieoczekiwanych momentach, kiedy kobieta wcale jej nie potrzebuje. Dlatego kobieta w okresie menopauzy może poczuć się tak, jakby bez jej woli nagle podniosła się i obniżyła temperaturę ciała. Gdy temperatura ciała wzrasta, naczynia zwężają się, a gdy maleją, rozszerzają się. Daje to efekt, że kobieta traci przytomność lub czuje się słabo i ostro. Pływy zależą od indywidualnych cech kobiecego organizmu i mogą być słabe, mało wyczuwalne lub silne. Warto wiedzieć, że kiedy kończy się klimakterium, procesy hormonalne w organizmie mogą się nie zatrzymać. Aby zmniejszyć ból w okresie menopauzy, konieczne są złożone badania. Przede wszystkim - test na hormony. Test ten pokaże, jakie hormony nie ma u kobiety iw jakich dawkach należy je przyjmować. Przywrócenie równowagi hormonalnej pomoże przywrócić pracę wszystkich systemów ciała, w tym radzenie sobie z bólem. Na początku można zmniejszyć ból w okresie menopauzy z lekami przeciwbólowymi. Ale nadal musisz skonsultować się z kompetentnym ginekologiem i endokrynologiem. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors. Menopauza (przekwitanie) to okres w życiu kobiety od pełnej dojrzałości płciowej do starości. W tym czasie występuje ostatnie krwawienie miesiączkowe, określane terminem menopauza. Objawów menopauzy doświadcza około 70% przekwitających kobiet. Typowe objawy menopauzy ( uderzenia gorąca i nocne poty) są wywoływane przez zmiany hormonalne zachodzące w układzie rozrodczym. Niemal u wszystkich kobiet pierwsze symptomy przekwitania pojawiają się w okresie, gdy panie jeszcze miesiączkują. Stopniowy spadek poziomu hormonów następuje zwykle po ukończeniu 40 lat. spis treści 1. Czym jest menopauza? 2. Skąd się biorą objawy przekwitania? 3. Objawy przekwitania 4. Przekwitanie krok po roku Zmiany w organizmie w czasie przekwitania Dolegliwości bólowe w okresie menopauzy 5. Jak złagodzić objawy menopauzy? Naturalne sposoby na łagodzenie objawów klimakterium Soja dobra na wszystko Czy soja uczula? Hormonalna terapia zastępcza 6. Możliwe powikłania po menopauzie 7. Co kobiety wiedzą o menopauzie? rozwiń 1. Czym jest menopauza? Menopauza to ostatnia miesiączka w życiu kobiety. W mowie potocznej terminu tego używa się wymiennie z określeniem przekwitanie i klimakterium. Leczenie dolegliwości, związanych z menopauzą odbywa się zazwyczaj poprzez hormonalną terapię zastępczą lub terapię fitoestrogenową. Zobacz film: "Objawy menopauzy" Wówczas kobieta nie może zajść w ciążę, a cykl miesiączkowy jest zatrzymany. Etap obejmujący kilka lat przed i kilka lat po ostatniej mięsiączce określa się mianem okresu okołomenopauzalnego. Trwa od 10 do 14 lat, a rozpoczyna się zazwyczaj między 44. a 56. rokiem życia. U każdej pani przebiega w nieco inny sposób, ale jest to naturalny proces między płodnością, a starzeniem się. Według Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego - Państwowego Zakładu Higieny menopauza występuje najczęściej między 48. a 52. rokiem życia. Jednak dokładne rozpoczęcie klimakterium jest zależne od wielu czynników. Przede wszystkim menopauza pojawia się w podobnym wieku u matki i córki. Szybciej przekwitają też panie zapracowane, które prowadzą niezdrowy tryb życia i są uzależnione od papierosów. Na wystąpienie klimakterium ma też wpływ cukrzyca, leki zmniejszające stężenie estrogenów, choroby układu immunologicznego, naświetlenia oraz chemioterapia. Przedwczesna menopauza występuje z kolei przed 40. rokiem życia u jednej kobiety na sto. Natomiast wczesne przekwitanie przed 30. rokiem życia pojawia się u jednej na tysiąc osób. Przyczyny klimakterium w tym wieku nie są znane. Wiadomo jedynie, że może wystąpić po chorobach onkologicznych i leczeniu chirurgicznym w obrębie dróg rodnych. Najczęściej po wycięciu macicy i jajników, chemoterapii oraz radioterapii. Leczenie przedwczesnej menopauzy jest możliwe, ale zależy od stanu zdrowia kobiety. W celu zahamowania procesu wygasania czynności jajników podawane są leki hormonalne. Rozpoznanie menopauzy jest bardzo proste, ponieważ wystarczą domowe testy moczu lub badanie krwi. Wówczas możliwe jest sprawdzenie stężenie hormonu folikulotropowego (FSH). Jego podwyższony poziom świadczy o klimakterium. Test moczu wykonywany w domu ma 99 procent skuteczności, ale wpływ na wynik mają hormonalne tabletki antykoncepcyjne. Panie, które stosują taki sposób zabezpieczenia powinny wykonać morfologię krwi. Zobacz także: 2. Skąd się biorą objawy przekwitania? Kobieta do około 35. roku życia zachowuje pełną płodność. Następnie w jej organizmie rozpoczynają się procesy, które prowadzą do wygaśnięcia funkcji jajników. Istnieją dwa okresy, które występują tuż przed menopauzą, są to: premenopauza, perimenopauza. Premenopauza to etap między płodnością, a klimakterium. Wówczas w organizmie zwiększa się ilość hormonu folikulotropowego (FSH), który odpowiada za dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych i wydzielanie estrogenów. Stężenie FSH można sprawdzić na wynikach badania krwi oraz moczu. Kobieta może wtedy zauważyć różnice w miesiączkowaniu - krwawienie może być krótsze lub dłuższe, bardziej lub mniej obfite. Premenopauza może trwać od 4 do 10 lat. Perimenopauza występuje 3-4 lata przed klimakterium i rok po nim. Najczęściej kobieta rozpoczyna wówczas piątą dekadę życia. Objawy są coraz bardziej męczące, ponieważ poziom FSH wzrasta, a stężenie estrogenów i progesteronu spada. W trakcie przekwitania dochodzi do naturalnego zmniejszania stężenia hormonów – progesteronu, a później estrogenów. Jest to przyczyną pojawiających się wtedy zmian metabolicznych w organizmie, schorzeń układu krążenia, a także problemów psychicznych. Ostatnie 6 lat przed menopauzą określane jest jako okres przedmenopauzalny. Pojawiają się wtedy zaburzenia owulacji i cykle z nieprawidłową płodnością. Następuje również zmniejszenie wydzielania progesteronu, cykle wydłużają się, krwawienie jest nietypowe. Mogą pojawić się długie, obfite krwawienia o charakterze krwotocznym. Wystąpić też mogą krwawienia czynnościowe o różnym nasileniu. Dochodzi do częstych stanów zapalnych pochwy. Czas od ostatniej miesiączki nazywany jest okresem pomenopauzalnym. Przekwitanie (menopauza) odpowiedzialne jest także za zanik nabłonka pochwy i szyjki macicy, co powoduje stany zapalne narządów rodnych. Niedobór estrogenów powoduje zmiany w funkcjonowaniu narządu moczowo-płciowego, ściany pochwy obniżają się, pojawia się nietrzymanie moczu, suchość pochwy, która utrudnia współżycie. Niekiedy może dochodzić do wypadnięcia macicy. Na swojej twarzy kobiety zauważają coraz więcej zmarszczek. 3. Objawy przekwitania Szacuje się, że 40 procent cykli jest bezowulacyjnych, a także szybko zmniejsza się ilość pęcherzyków Graafa w jajnikach. Objawy świadczące o menopauzie to: plamienia między miesiączkami, ból piersi, ból podbrzusza, ból kręgosłupa, uderzenia gorąca, dreszcze, nadmierna potliwość, problemy z zasypianiem, budzenie się w środku nocy, wstawanie wcześnie rano, przewlekłe uczucie zmęczenia, zaczerwienienie twarzy niepokój, drażliwość, ataki płaczu, zaburzenia pamięci i koncentracji, suchość pochwy, ból podczas stosunku, spadek libido, ból głowy, zawroty głowy, ból mięśni, ból stawów, kołatanie serca; częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu, łamliwość kości, uczucie przygnębienia. Około 80 procent kobiet przeżywa większość z wymienionych objawów przez kilka lat. Dolegliwości słabną po zakończeniu okresu, a następnie całkowicie ustępują. U 20 procent osób organizm nie jest w stanie przyzwyczaić się do zmian hormonalnych i symptomy menopauzy występują o wiele dłużej, nawet do 70. roku życia. Objawów menopauzy nie należy ignorować, bardzo ważne są regularne wizyty u lekarza i wykonywanie morfologii krwi. Klimakterium zwiększa ryzyko wystąpienia chorób serca i chorób naczyń krwionośnych. Może pojawić się także osteoporoza, a nawet depresja. 4. Przekwitanie krok po roku Głównym symptomem zbliżającej się menopauzy są nieregularne miesiączki – zaburzenia tego typu pojawiają się zwykle około 45. roku życia. Po pewnym czasie miesiączka całkowicie zanika. Następuje również spadek libido. Mniejsza ochota na seks w okresie menopauzy u wielu przekwitających kobiet ma związek także z suchością pochwy. Rozwija się także klimakterium, czyli zespół dolegliwości tzw. wypadowych. Należą do nich zarówno dolegliwości wegetatywne, jak i psychiczne. Utrata właściwego nawilżenia okolic pochwy jest wynikiem zmian hormonalnych. Większość kobiet przechodzących menopauzę zmaga się również z uderzeniami gorąca, czyli nagłym uczuciem ciepła lub gorąca w ciele, powodującym zaczerwienienie skóry, szczególnie widoczne na twarzy i tułowiu. Uderzenia gorąca są reakcją organizmu na spadek poziomu estrogenu. Może do nich dochodzić również w nocy, wówczas kobiety doświadczają nadmiernego pocenia się, które jest dla nich źródłem znacznego dyskomfortu. Niemałym problemem są także wahania nastroju. Zmiany w organizmie w czasie przekwitania Spadek poziomu hormonów w czasie przekwitania prowadzi do wielu uciążliwych dolegliwości oraz zmian zachodzących w ciele kobiety. Szczególnie dotkliwym objawem menopauzy jest stale utrzymujące się uczucie zmęczenia oraz problemy ze snem). Wiele kobiet zmaga się także z pogorszeniem koncentracji i pamięci. Mogą pojawić się również zawroty głowy, omdlenia i problemy z utrzymaniem równowagi. W okresie menopauzy nie obywa się również bez zmian w wyglądzie kobiety. Włosy tracą na grubości i przerzedzają się, a spadek poziomu estrogenu w organizmie przyczynia się do wzrostu wagi. Pogorszeniu ulega także wygląd paznokci, które stają się kruche i łamliwe. Zmienia się też zapach ciała. Wraz z obniżeniem atrakcyjności fizycznej w czasie menopauzy może pojawić się depresja, niepokój oraz lęki. Samopoczucie kobiety może pogarszać się także z powodu dolegliwości fizycznych: nietrzymania moczu, wzdęć brzucha oraz nasilenia objawów alergii. Dolegliwości bólowe w okresie menopauzy W okresie menopauzy wiele kobiet zmaga się z bólem i tkliwością piersi. Powszechnym problemem są również bóle głowy, mięśni, stawów i ścięgien. Może pojawić się także piekący ból języka lub ust. W obrębie jamy ustnej typowe w okresie menopauzy są również inne dolegliwości: krwawienie z dziąseł, niesmak w ustach oraz nieprzyjemny oddech. Uciążliwe dla kobiet są także przypadłości ze strony układu pokarmowego (np. gazy, niestrawność, nudności) oraz objawy skórne (swędzenie skóry, uczucie pełzania lub łaskotania). Zmiany w wyglądzie skóry są wynikiem spadku poziomu kolagenu – skóra staje się cieńsza, sucha i łuszczy się, tracąc tym samym młodzieńczy wygląd. Po kilku latach od ostatniej miesiączki kobiety są dużo bardziej podatne na osteoporozę. Choroba ta objawia się osłabieniem kości i zmniejszeniem ich gęstości. Kobiety chore na osteoporozę są w większym stopniu narażone na złamania kości. 5. Jak złagodzić objawy menopauzy? Dolegliwości związane z przekwitaniem może złagodzić tzw. hormonoterapia zastępcza. Podawane są wtedy dawki hormonów, które zapobiegają także osteoporozie i miażdżycy. Leczenie schorzeń powinno być prowadzone wspólnie przez ginekologa, endokrynologa i internistę. Hormonoterapia zastępcza może wywołać raka sutka czy chorobę zakrzepowo-zatorową. Terapia hormonalna nie jest wskazana u osób z chorobami wątroby czy problemami ze strony układu krążenia. Zaleca się ją natomiast kobietom, u których menopauza pojawiła się zbyt wcześnie. W leczeniu dolegliwości okresu przekwitania stosuje się także środki farmakologiczne. Wskazane są one osobom, u którym niemożliwe jest prowadzenie hormonoterapii zastępczej. Do środków łagodzących objawy tego okresu zalicza się także preparaty ziołowe i leki homeopatyczne. W przypadku pogarszającego się napięcia mięśni w obrębie pochwy przeprowadza się niekiedy leczenie operacyjne. Współczesna medycyna pomaga zwalczać objawy natury estetycznej. W walce ze zmarszczkami niezwykle pomocna jest chirurgia estetyczna. Pojawieniu się niektórych zaburzeń u kobiety można zapobiec poprzez prowadzenie zdrowego trybu życia. Duży spadek poziomu estrogenów w bardzo dużym stopniu zwiększa ryzyko wystąpienia osteoporozy, bowiem estrogeny wykazują działanie ochronne na tkankę kostną. Rozwojowi osteoporozy sprzyja jednak także nałogowe palenie papierosów, częste spożywanie alkoholu oraz picie kawy. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia osteoporozy, warto do codziennej diety wprowadzić produkty bogate w wapń i fosfor oraz ograniczyć lub zaprzestać stosowania używek. Zaleca się także uprawianie sportów. Menopauza zazwyczaj dotyka kobiet między 40. a 50. rokiem życia. Zdarza się jednak, że dochodzi do niej wcześniej, np. po przejściu chemioterapii. Naturalne sposoby na łagodzenie objawów klimakterium Ziarna soi zawierają fitoestrogeny, a ich spożywanie pomaga wyrównać poziom estrogenów endogennych, których niedobór jest odpowiedzialny za objawy menopauzy. Ponadto, z rośliny otrzymuje się lecytynę sojową, która korzystnie wpływa na pamięć i koncentrację, a także hamuje wzmożoną pobudliwość i opóźnia procesy starzenia organizmu. Soja zapobiega miażdżycy, nowotworom i zakrzepom. Łagodzi stany zapalne, stabilizuje poziom cukru we krwi, likwiduje zaparcia oraz chroni przed powstaniem kamieni żółciowych i nerkowych. Niepokalanek pieprzowy to krzew, pochodzący z obszarów śródziemnomorskich. Często jest traktowany jako krzew ozdobny, ponieważ osiąga 5 metrów wysokości, a jego liście przypominają złożone dłonie. Niepokalanek ma czerwone owoce o pieprzowym, ostrym smaku. W ziołolecznictwie z niepokalanka pieprzowego wytwarza się napary, ekstrakty i nalewki. Wykazuje działanie moczopędne, napotne, przeciwgorączkowe, rozkurczowe, odkażające, uspokajające, przeciwdepresyjne i żółciopędne. Preparaty ziołowe z tej rośliny zapobiegają i leczą zapalenie błony śluzowej macicy. Ponadto, regulują cykl menstruacyjny i równowagę hormonalną. Niepokalanek pieprzowy niweluje też symptomy klimakterium, które powodują zaburzenia hormonów w organizmie. Pluskwica/świecznica groniasta to zimnotrwała roślina, występująca w Ameryce Północnej. Osiąga dwa metry wysokości i składa się z wielu malutkich listków i białych kwiatków. W zielarstwie wykorzystuje się korzeń tej rośliny, ze względu na jego działanie rozkurczowe i przeciwzapalne. Dodatkowo wspiera działanie żeńskich hormonów płciowych i łagodzi objawy menopauzy. Przede wszystkim jest pomocny w przypadku wzmożonej potliwości, uderzeń gorąca, nerwowości i huśtawek nastrojów. Soja dobra na wszystko O zbawiennym wpływie soi na organizm kobiety przechodzącej menopauzę mówi się od wielu lat. Stosuje się diety oparte na soi oraz sojowe preparaty jako panaceum na uciążliwe objawy menopauzy. Najprościej to działanie można opisać następująco: zawarte w soi izoflawony dostarczają organizmowi zamienników estrogenów. W ten sposób zmniejszają niedobór żeńskich hormonów płciowych, co w konsekwencji pomaga na regulowanie tak rozchwianych w tym okresie funkcji organizmu. Czy soja uczula? Firmy farmaceutyczne szybko zainteresowały się zbawiennym działaniem soi. I oto ta roślina stała się najpopularniejszą alternatywą dla hormonalnej terapii zastępczej dla swoich pacjentek. Tymczasem, wraz z najnowszymi badaniami naukowymi, okazało się, że soja potrafi niezwykle silnie uczulać. Alergenem może być rodzaj białka występującego w soi, dla którego stosuje się ją w większych ilościach w dietach wegetariańskich. Rzadko jednak alergię wywołuje sama roślina. Jak zwykle winien jest współczesny świat. Soja nabiera właściwości uczulających dopiero po poddaniu się chemicznym metodom uprawy czy też przetwarzania. A że kupujemy najczęściej soję w postaci półproduktów, zagrożenie alergią wzrasta. Hormonalna terapia zastępcza Terapia hormonalna, czyli HTZ to szansa na poprawę samopoczucia i ułatwienie codziennego funkcjonowania. Niestety na leki decyduje się zaledwie kilkanaście procent kobiet w Polsce, natomiast za granicą prawie cztery więcej. Przyczyną są wyniki badań opublikowane kilkanaście lat temu w USA. Wówczas wykazano, że hormony zwiększają ilość zachorowań na raka piersi. Testy były przeprowadzone w nieodpowiedni sposób, a wnioski nie zostały dokładnie przemyślane. Mimo to, kobiety obawiają się stosowania preparatów tego typu. W latach 70. w Niemczech tabletki hormonalne były traktowane jako sposób na przedłużenie młodości. Obecnie uważa się, że należy je stosować kilka lat przed menopauzą lub od razu, gdy wystąpią pierwsze objawy. Wówczas terapia hormonalna jest najskuteczniejsza, hamuje pojawienie się kolejnych uciążliwych dolegliwości oraz zmian w organizmie spowodowanych spadkiem estrogenów. Po zatrzymaniu cyklu miesiączkowego leki są zalecane kobietom, które często mają infekcje miejsca intymnego, pęcherza moczowego lub nerek. Są też stosowane do leczenia suchości pochwy oraz bolesnych stosunków seksualnych. Oczywiście o zastosowaniu leczenia hormonalnego HTZ decyduje lekarz. Konieczne jest też wykonanie kilku badań i ocena stanu zdrowia pacjentki. Następnie dobiera się formę preparatu, czyli tabletki, plastry, żele, zastrzyki, podskórne implanty, globulki dopochwowe lub kremy. Terapię HTZ rozpoczyna się od najniższych dawek i można ją stosować na kilka sposobów. Metoda cykliczna polega na tym, że pacjentka przez 3 kobieta przyjmuje estrogeny, a przez kolejne 12-14 dni progestageny. Następnie występuje tygodniowa przerwa, podczas której występuje krwawienie, które jest jedynie efektem złuszczenia błony śluzowej macicy, a nie okresem. Metoda sekwencyjna jest proponowana kobietom, które podczas przerwy w metodzie cyklicznej mają objawy menopauzy. W takiej sytuacji estrogeny są zażywane codziennie, a progestageny przez 10-12 dni. Po zakończeniu stosowania tej substancji występuje krwawienie. Metoda ciągła to z kolei sposób dla kobiet, które nie mają okresu co najmniej od roku. Wówczas codziennie należy zażywać oba hormony. Badania kontrolne należy wykonywać co roku. Najczęściej dolegliwości związane z przekwitaniem zmniejszają się lub znikają po około 3 latach stosowania HTZ. Wówczas można zmniejszać ilości hormonów aż do całkowitego ich odstawienia. W przypadku gdy samopoczucie się pogorszy można ponownie wrócić do terapii. Leki można zażywać nawet 10 lat, jednak nie jest ona prowadzona po 60. roku życia. Zalety hormonalnego leczenia menopauzy to: ochrona przed wystąpieniem osteoporozy, zmniejszenia ryzyka pojawienia się choroby wieńcowej, poprawa stanu narządów płciowych, zwiększenie nawilżenia pochwy, zmniejszenie ryzyka stanów zapalnych układu moczowego, zmniejszenie ryzyka stanów zapalnych układu płciowego, obniżenie poziomu złego cholesterolu LDL. W niektórych sytuacjach terapia HTZ nie można być zastosowania. Przeciwwskazania hormonalnego leczenia menopauzy to: rak sutka, rak szyjki macicy, raj jajnika, guzki w piersiach, zmiany w drogach rodnych, krwawienia lub plamienia bez konkretnej przyczyny, choroba zakrzepowo-zatorowa, choroby wątroby. 6. Możliwe powikłania po menopauzie W trakcie menopauzy w organizmie zachodzi wiele gwałtownych zmian, przede wszystkim związanych ze stężeniem hormonów. Zwiększają one ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak: infekcje miejsca intymnego, zmiany zanikowe pochwy, nietrzymanie moczu, osteoporoza, cukrzyca, miażdżyca, choroby układu krążenia, kamica żółciowa. Bardzo ważne by nie ignorować swojego samopoczucia, a wszystkie niepokojące objawy zgłaszać lekarzowi. Ryzyko wystąpienia powikłań zmniejsza: zdrowa dieta, codzienna aktywność fizyczna, badania kontrolne, badanie gęstości kości, morfologia krwi, regularny pomiar ciśnienia tętniczego krwi), rzucenie palenia, suplementacja wapnia, suplementacja witaminy D3. Wizyta u lekarza jest konieczna, jeżeli wystąpi łamliwość kości lub krwawienie po roku bez miesiączki. W takiej sytuacji niezbędne jest wykonanie dalszych badań i wdrożenie odpowiedniego leczenia. 7. Co kobiety wiedzą o menopauzie? Firma ARC Rynek i Opinia przeprowadziła badanie "Polki a menopauza 2016". Pytania zadawano kobietom między 45. a 55. rokiem życia, czyli w czasie kiedy rozpoczynają się zmiany związane z klimakterium. Ankietowanym przedstawiono definicję menopauzy oraz spis objawów, które występują kilka lat przed i kilka lat po ostatnim okresie. Jedynie 49% kobiet stwierdziło, że jest w trakcie lub tuż po czasie okołomenopauzalnym. 29% osób wykluczyło przekwitanie, natomiast 24% nie wiedziało w jaki sposób odpowiedzieć na pytanie. Prawie połowa ankietowanych kobiet nie potrafiła powiedzieć, czy występują u nich uderzenia gorąca i kołatanie serca. Natomiast 35% pań nie miało pewności, że pojawiły się różnice w cyklu menstruacyjnym. Wyniki ankiety dowodzą słabej wiedzy Polek o menopauzie oraz o możliwościach złagodzenia dolegliwości. Wiele osób nie akceptuje zachodzących zmian i stara się je ignorować. Eksperci twierdzą, że ma to związek z niewystarczającą edukacją seksualną w kraju. Kobiety zwykle twierdzą, że menopauza wyznacza koniec kobiecości. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy U zdecydowanej większości kobiet, wszystkie etapy menopauzy trwają od czterech do pięciu lat, a okres od pierwszego objawu menopauzy do ostatniego może wynosić nawet do ośmiu lat lub nawet więcej. Każda kobieta doświadcza menopauzy w swoim życiu w innym tempie. Wcześniej wyznaczanie terminu jest obarczone ryzykiem błędu, ponieważ to jak długo trwa menopauza zależy od bardzo wielu czynników. Statystycznie przyjmuje się, że okres przekwitania trwa około 10 lat, choć u niektórych pań może ciągną się nawet przez 12-14 lat. Jakie są objawy menopauzy? Do objawów późnych menopauzy zaliczają się: 1 zaburzenia metaboliczne, 2 osteoporoza, 3 osteopenia, 4 atrofia urogenitalna, 5 zespół suchego oka, 6 zmiany zwyrodnieniowe stawów. More Jakie Dolegliwości mogą pojawić się w okresie menopauzy? Powszechnym problemem są również bóle głowy, mięśni, stawów i ścięgien. Może pojawić się także piekący ból języka lub ust. W obrębie jamy ustnej typowe w okresie menopauzy są również inne dolegliwości: krwawienie z dziąseł, niesmak w ustach oraz nieprzyjemny oddech. Co wpływa na wygląd kobiety w okresie menopauzy? W okresie menopauzy nie obywa się również bez zmian w wyglądzie kobiety. Włosy tracą na grubości i przerzedzają się, a spadek poziomu estrogenu w organizmie przyczynia się do wzrostu wagi. Pogorszeniu ulega także wygląd paznokci, które stają się kruche i łamliwe. Zmienia się też zapach ciała. Jak dlugo trwaja uderzenia goraca? Uderzenia gorąca są jedną z najbardziej charakterystycznych dolegliwości menopauzy. Objawiają się nagłą falą ciepła przepływającego przez całe ciało i są szczególnie odczuwalne w okolicach głowy i szyi. Mogą mieć różną intensywność i trwać od 30 sekund do nawet 30 minut. Jak sobie radzic z potami przy menopauzie? Zbyt wysoka może zwiększyć częstotliwość uderzeń gorąca. Dlatego kobieta w okresie menopauzy powinna unikać zbyt nagrzanych pomieszczeń oraz często wietrzyć mieszkanie, zwłaszcza przed pójściem spać. Jak można złagodzić objawy menopauzy? Skorzystaj z psychoterapii lub terapii hormonalnej. Stwierdzono, że niektóre leki przeciwdepresyjne leczą też uderzenia gorąca. Możesz skorzystać z hormonalnej terapii zastępczej (HTZ). Aby złagodzić nieprzyjemne objawy menopauzy, warto porozmawiać o HTZ ze swoim ginekologiem. Jak sprawdzić czy ma się menopauzę? Dla kobiet w okresie okołomenopauzalnym niezwykle pomocny może okazać się test menopauzalny (np. Menopauza Test, Climea). Wykrywa on hormon FSH, umożliwiając stwierdzenie, czy ostatnia miesiączka w życiu kobiety już wystąpiła. Jak dlugo trwaja uderzenia ciepla w okresie przekwitania? Najczęstszymi symptomami są zmiany nastroju, kłopoty ze snem, zaburzenia koncentracji, bóle głowy, mięśni i stawów, suchość pochwy oraz uderzenia gorąca. Dolegliwości o różnym nasileniu związane z przekwitaniem mogą trwać od roku do nawet 10 lat i dotyczą przeważającej większości kobiet. Czy w ciazy są uderzenia goraca? Uderzenia gorąca na początku ciąży są objawem mało specyficznym. Częściej pojawiają się w drugim i trzecim trymestrze i towarzyszą zmianom zachodzącym w organizmie przyszłej mamy. Większość z tych zmian zniknie od razu po porodzie, jednak do tego czasu mogą one przynosić najróżniejsze dolegliwości. Czy w okresie menopauzy są zawroty glowy? Najbardziej nietypowym objawem menopauzy są ataki paniki i silnego lęku, często mylone z nerwicą. Początek klimakterium może objawiać się u niektórych kobiet szumami w uszach i zawrotami w głowie. Nietypowym objawem są również ataki duszności u osób, które nie chorują na astmę, alergię czy zaburzenia pracy tarczycy. Jak przygotować siemię lniane na menopauzę? Ze zmielonego siemienia lnianego można przygotowywać napary lub tzw. „kisiele”. 2-3 łyżki lnu należy zalać szklanką ciepłej wody i pozostawić na około godzinę, a następnie odcedzić i pić powstały kisiel 2 -3 razy dziennie. Dlaczego boli brzuch w menopauzie forum? Wiele kobiet często zastanawia się, dlaczego boli je brzuch w menopauzie. Objaw ten, podobnie jak obrzęk i ból piersi, czy też ból pleców, związany jest z wahaniami hormonalnymi – niedoborem estrogenu oraz nadmiernym uwalnianiem gonadotropin przysadkowych. Jak zwalczyc Menopauze? Menopauza nie jest chorobą, tylko stanem naturalnym, zatem nie można jej leczyć. Leczeniu natomiast można poddawać nieprzyjemne objawy związane z przekwitaniem. Bardzo dobre skutki ma tzw. hormonalna terapia zastępcza (HTZ), w której wykorzystuje się progesteron, estrogeny, a czasem również inne hormony. Jak przyspieszyć menopauzę? Mówiąc o przyczynach przedwczesnej menopauzy, nie wolno zapominać o przebytym leczeniu chirurgicznym, np. wycięciu macicy, usunięciu torbieli z jajników, usunięciu jajnika, oraz onkologicznym: chemio- lub radioterapii. Co na bezsennosc przy menopauzie? Właściwa higiena życia – odpowiednia dieta, aktywność fizyczna, pogodne nastawienie, relaksacja, rezygnacja z używek są czynnikami zapewniającymi lepsze zdrowie, łagodniejsze przechodzenie menopauzy i lepszy sen. Jakie są pierwsze objawy menopauzy? Pierwsze objawy menopauzy – Menopauza a miesiączka zaburzenia snu. wahania nastroju, drażliwość bóle rąk, kolan, pleców, sztywność stawów. suchość skóry, utrata jej elastyczności, przez co bardziej uwidaczniają się zmarszczki. kołatanie serca. zaburzenia pamięci i koncentracji. obniżenie libido. Jakie badania w kierunku menopauzy? Kobiety powinny przede wszystkim sprawdzić poziom TSH, FSH, LH, estradiolu, prolektyny, DHEA-SO4, testosteronu i SHBG. Nie zaszkodzi także klasyczna morfologia i zmierzenie poziomu glukozy oraz mocznika we krwi. Jaki poziom LH wskazuje na menopauzę? Badania hormonalne – hormon luteotropowy (LH) Poziom tego hormonu w surowicy krwi lub moczu jest uzależniony od wieku i fazy cyklu, a jego poziom wzrasta w okresie przekwitania. Po okresie menopauzy wynosi zazwyczaj 42-188 IU/l. Ból stawów występuje u wielu kobiet w okresie menopauzy. Eksperci medyczni badali związek między zmianami hormonalnymi a tego rodzaju bólem. Niektóre kobiety cierpią na bóle stawów i mięśni, dyskomfort w jamie ustnej, bóle głowy, a niektóre nawet zgłaszają kołatanie serca. Co ciekawe, kobiety cierpiące na bóle głowy związane z napięciem, ból brzucha lub twarzy odkryły, że ich objawy ustąpiły po menopauzie. Dzisiaj naukowcy uważają, że może istnieć związek między estrogenem, poziomem hormonów, w tym ich wahaniami, a tym zjawiskiem Menopauza i ból stawów: objawy menopauzy Menopauza występuje, gdy kobieta przestaje owulować i jej okres się kończy. Większość kobiet osiąga menopauzę między 45 a 55 rokiem życia ze średnią wieku około 50 lat. Jednak osiągają one około 1% przed 40 rokiem życia, co jest znane jako przedwczesna menopauza lub przedwczesna niewydolność jajników. Najbardziej oczywiste zmiany związane są ze zmianami cyklu miesiączkowego, zmianami krwawienia, uderzeniami gorąca, poceniem się i problemami z oddawaniem moczu, takimi jak nietrzymanie moczu lub zwiększona częstotliwość oddawania moczu. Sucha pochwa, wahania nastroju, osłabienie mięśni, ból stawów i zmiany masy ciała są objawami menopauzy i mogą powodować silny ból i ogólny dyskomfort w różnych częściach ciała. Menopauza i drażliwość: ryzyko Menopauza jest bardzo ważnym okresem w życiu kobiety i wszystkie kobiety w wieku powyżej 40 lat muszą wytrzymać najgorsze z tej choroby. Ciało kobiety przechodzi wiele zmian, które mogą wpłynąć na jej życie towarzyskie, jej uczucia do siebie i tego, jak działa. W przeszłości menopauza była otoczona wieloma nieporozumieniami i mitami, ale to postrzeganie się zmieniło. Teraz menopauza jest akceptowana jako naturalny krok w procesie starzenia się. W przeciwieństwie do staromodnego poglądu, że życie po menopauzie idzie w dół, wiele kobiet uznaje dziś, że lata po menopauzie oferują nowe odkrycia i nowe wyzwania. Nowoczesne osiągnięcia medyczne doprowadziły do ​​różnych opcji opieki zdrowotnej, szczególnie w przypadku bólu stawów i problemów z niedoborem kości. Mogą one poprawić jakość życia w okresie menopauzy i w następnych dziesięcioleciach. Ważne jest, aby kobiety wiedziały, że sama menopauza nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia. Jednak prawdopodobieństwo wystąpienia chorób serca i osteoporozy (przerzedzenie kości z powodu niezdolności organizmu do wytwarzania tkanki kostnej) wzrasta po menopauzie. Zrozumienie menopauzy i różnych opcji leczenia może pomóc kobietom w podejmowaniu lepszych decyzji zdrowotnych. Menopauza i drażliwość: przyczyny i objawy Badania wykazały, że jedna czwarta kobiet w okresie menopauzy nie ma problemów, połowa kobiet ma problemy, a pozostała jedna czwarta ma poważne problemy, w tym ból stawów. Są one zwykle związane z osteoporozą i zapaleniem stawów, co prowadzi do osłabienia kości i zwyrodnienia chrząstki między stawami, które mogą łatwo pęknąć po upadku. Zmienne poziomy estrogenu i słaby klirens estrogenu mogą wpływać na odczuwanie stawów. Oczywiste jest, że niektóre kobiety odczuwałyby również bóle stawów w odpowiedzi na wahania hormonów, które są tak częste w okresie okołomenopauzalnym. Ważne jest, aby lekarz rodzinny skontrolował cię pod kątem osteoporozy lub zapalenia stawów. Menopauza i drażliwość: leczenie Istnieją również leki i ćwiczenia, które można uzyskać, aby pokonać najcięższy ból stawów związany z menopauzą. Niektóre z tych zabiegów wymagają użycia sterydów, dlatego ważne jest, aby podejmować tego rodzaju decyzje we współpracy z własnym lekarzem. Wskazane jest również zbadanie możliwości wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania tych leków i uzyskanie drugiej opinii przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia. [ff id="7"]

bóle mięśni i stawów w okresie menopauzy forum